Lactobacillus rhamnosus to pożyteczna bakteria probiotyczna, która korzystnie wpływa na działanie układu pokarmowego, jak również układu odpornościowego. Stosowanie go może pomóc łagodzić alergię, astmę i zapalenie skóry. Ma wiele innych zalet, które przedstawiamy w dalszej części artykułu.
Co to jest Lactobacillus rhamnosus?
Lactobacillus rhamnosus należy do bakterii kwasu mlekowego i wchodzi w skład prawidłowej mikroflory jelitowej. Jest szeroko przebadany jako dodatek do produktów spożywczych oraz suplementów diety i został uznany za bezpieczny.
Swoje korzyści zdrowotne zawdzięcza specyficznym mechanizmom działania:
- Hamuje lub zmniejsza stany zapalne poprzez blokowanie wytwarzania cytokin prozapalnych: IL-4, IL-5, IL-6, IL-8R, IL-13, IL-17, TSLP, IL-1β i TNF-α [1,2,3,4,5,6]
- Ponadto hamuje supresję cytokin komórek T regulatorowych CD4(+) CD25(+) Foxp3(+) [7, 8] oraz interferonu gamma (IFN-γ) [9,10,11].
- Łagodzi zapalenie poprzez aktywowanie przeciwzapalnej IL-10 [11, 12, 13] oraz IgG i IgA [14, 15].
- Wpływa na zmniejszanie ekspresji genów prozapalnych IGF1 i FOXO1 w skórze [16].
Korzyści zdrowotne wynikające z L. rhamnosus
- Może działać korzystnie dla przewodu pokarmowego
L. rhamnosus jest często stosowany jako probiotyk do zapobiegania i leczenia infekcji żołądkowo-jelitowych i biegunki. Może skrócić czas trwania biegunki, szczególnie u dzieci. Wykazano również, że zmniejsza ryzyko zachorowania na infekcje żołądkowo-jelitowe przy codziennym podawaniu hospitalizowanym dzieciom [17].
Udowodniono, że L. rhamnosus może zmniejszać objawy zaburzeń żołądkowo-jelitowych u dzieci z zaburzeniami [18].
Może zapobiegać biegunce
U pacjentów leczonych antybiotykami stosowanie L. rhamnosus zmniejszyło ryzyko biegunki po antybiotykowej od 22,4% do 12,3% [19].
Podawanie L. rhamnosus wiązało się ze znacznie niższą częstością biegunki oraz zapalenia żołądka i jelit spowodowanych rotawirusem u hospitalizowanych dzieci. Ponadto L. rhamnosus był dobrze tolerowany i nie odnotowano żadnych działań niepożądanych [20].
Może zapobiegać infekcjom przewodu pokarmowego
Wykazano, że L. rhamnosus zapobiega kolonizacji grzybów z gatunku Candida w jelitach u wcześniaków. Zmniejsza również zapaleniu jelita grubego wywołanego przez Clostridium difficile u dzieci [21].
Może przynieść korzyści w IBS
Stosowanie L. rhamnosus było korzystny dla stanu zdrowia pacjentów z zespołem jelita drażliwego [22]. Potencjalnie może zmniejszyć częstotliwość i intensywność bólu brzucha u dzieci szczególnie wśród tych cierpiących na zespół jelita drażliwego (IBS) [23].
- Pomaga redukować masę ciała
L. rhamnosus wspomagał utratę masy ciała u kobiet, zmniejszając tkankę tłuszczową i stężenie leptyny we krwi [24]. Ponadto znacznie obniżył wagę u myszy [25].
- Pomaga walczyć z otyłością
L. rhamnosus wykazuje właściwości przeciwzapalne i może przeciwdziałać otyłości [26]. L. rhamnosus poprawiał parametry wątrobowe u otyłych dzieci z zaburzeniami czynności wątroby, których stan zdrowia nie ulegał poprawie mimo zmiany czynników stylu życia [27].
Ponadto chronił myszy przed otyłością wywołaną dietą wysokotłuszczową i hamował insulinooporność [28].
Stosowanie L. rhamnosus w znacznym stopniu obniżyło poziom trójglicerydów i cholesterolu we krwi, zawartość tłuszczu w wątrobie oraz zmniejszyło ekspresję genów lipogennych i prozapalnych w wątrobie u myszy [29].
- Pomocny w cukrzycy
W badaniu na modelu zwierzęcym L. rhamnosus działał przeciwcukrzycowo oraz antyhiperglikemiczne. Ponadto poprawiał tolerancję glukozy i zwiększał wrażliwość na insulinę [30].
- Może być korzystny dla zdrowia wątroby
U dzieci z otyłością i niealkoholowym stłuszczeniem wątroby stosowanie L. rhamnosus pomogło przywrócić prawidłową czynność wątroby [31]. Szczep ten chronił również wątrobę przed szkodliwym wpływem alkoholu [32, 33].
Także u myszy L. rhamnosus chronił przed niealkoholowym stłuszczeniem wątroby, zwiększając pożyteczne bakterie w jelicie cienkim i zmniejszając gromadzenie się tłuszczu w wątrobie oraz stężenia aminotransferazy alaninowej [34].
- Wspiera zdrowie zębów
L. rhamnosus zmniejszał liczbę bakterii Streptococcus mutans, związanych z powstawaniem próchnicy [35]. Długotrwałe spożywanie mleka zawierającego L. rhamnosus ograniczało rozwój próchnicy u dzieci [36].
- Pomaga wspierać odporność
W badaniu na modelu zwierzęcym L. rhamnosus aktywował humoralną i komórkową odpowiedź immunologiczną [37].
- Działanie przeciwbakteryjne
Długoterminowa suplementacja L. rhamnosus ma wpływ na skład mikroflory jelitowej u dzieci i zmniejsza częstość dolegliwości żołądkowo-jelitowych po zastosowaniu antybiotyku, zapobiegając niektórym infekcjom bakteryjnym nawet do 3 lat po badaniu [38].
U myszy z obniżoną odpornością L. rhamnosus zwalczał zakażenie pneumokokami [39]. Z kolei u myszy z zapaleniem płuc podawanie L. rhamnosus znacząco poprawiło przeżycie [40]. L. rhamnosus prawdopodobnie może zwalczać patogenny szczep Salmonella enterica [41].
- Pomaga zwalczać infekcje dróg oddechowych
Wcześniaki, którym podawano codziennie L. rhamnosus w ciągu pierwszego tygodnia po urodzeniu, znacznie rzadziej chorowały na infekcje dróg oddechowych wywołanych przez rinowirus w pierwszych 2 miesiącach życia [42].
Spożycie L. rhamnosus zmniejszyło występowanie chorób układu oddechowego u dzieci uczęszczających do ośrodków opieki dziennej [43].
Ponadto dzieci otrzymujące probiotyki L. rhamnosus miały krótszy czas trwania objawów infekcji dróg oddechowych niż dzieci z grupy kontrolnej [44].
Fermentowane mleko zawierające L. rhamnosus skutecznie zmniejszało ryzyko infekcji dróg oddechowych, które trwały dłużej niż trzy dni u hospitalizowanych dzieci [45].
Wykazano, że suplementacja L. rhamnosus chroni hospitalizowanych pacjentów przed zapaleniem płuc wywoływanym przez patogeny takie jak Pseudomonas aeruginosa [46].
U chorych na mukowiscydozę z zakażeniem P. aeruginosa długotrwałe stosowanie L. rhamnosus istotnie zmniejszyło częstość zaostrzeń zapalenia płuc [47].
- Pomaga walczać wirusy
W badaniu na modelu zwierzęcym L. rhamnosus chronił przed zakażeniem wirusem grypy [48] i korzystnie modulował odpowiedź zapalną. Ponadto nieżywotny (zabity wysoką temperaturą) L. rhamnosus jest tak samo skuteczny, jak żywy szczep w korzystnym modulowaniu przeciwwirusowej odpowiedzi immunologicznej układu oddechowego [49].
L. rhamnosus zwiększa żywotność makrofagów eliminujących wirus opryszczki (HSV-1) [50]. Leczenie myszy L. rhamnosus znacznie zmniejszyło obciążenie wirusowym zapaleniem płuc i uszkodzenia tkanek po zakażeniu wirusem (RSV) [51]. Wysoka dawka L. rhamnosus wykazała działanie ochronne przeciwko infekcji rotawirusem u myszy [52].
- Może zmniejszać stan zapalny
L. rhamnosus korzystnie reguluje równowagę między cytokinami pro-i przeciwzapalnymi w komórkach płuc [53]. L. rhamnosus łagodzi stany zapalne poprzez hamowanie wytwarzania prozapalnych cytokin u szczurów [54].
- Może łagodzić astmę
W alergicznym zapaleniu dróg oddechowych u myszy L. rhamnosus działał przeciwzapalnie [55]. Doustna suplementacja L. rhamnosus zmniejsza nasilenie astmy alergicznej u myszy [56].
- Zwalcza alergie
Suplementacja L. rhamnosus wykazuje pozytywną odpowiedź kliniczną i immunologiczną u dzieci z alergicznym nieżytem nosa [57].
Podawanie L. rhamnosus we wczesnym okresie życia może odgrywać rolę w zapobieganiu alergii pokarmowej [58]. L. rhamnosus przyspiesza nabycie tolerancji na mleko krowie u niemowląt z alergią [59, 60], a także zmniejszył reakcję alergiczną na orzeszki ziemne u dzieci [61].
Podawanie L. rhamnosus w połączeniu z leczeniem prenatalnym matki (2-4 tygodnie) i poporodowym (6 miesięcy)
w rodzinach, w których występowało atopowe zapalenie skóry, znacznie zmniejszyło ryzyko pojawienia się zmian skórnych w wieku 2, 4 i 7 lat [62].
U dorosłych z nadwrażliwością na mleko L. rhamnosus zmniejsza immunologiczną odpowiedź zapalną [63]. Spożycie fermentowanego mleka zawierającego L. rhamnosus przez matki i potomstwo wykazało zmniejszenie fizycznych objawów alergicznych u nowonarodzonych myszy [64].
- Pozytywnie wpływa na stan skóry
Suplementacja L. rhamnosus normalizuje ekspresję genów skóry biorących udział w sygnalizacji insuliny i poprawia wygląd skóry u dorosłych z trądzikiem [65].
- L. rhamnosus zapobiega wypryskom skórnym
L. rhamnosus może zapobiegać rozwojowi wyprysków skórnych, a także reakcjom atopowym u niemowląt o podwyższonym ryzyku występowania tej choroby [66]. Dowiedziono, że częstość występowania wyprysku na skórze oraz nieżytu nosa była znacznie zmniejszona u dzieci przyjmujących L. rhamnosus [67].
- Może zapobiegać atopowemu zapaleniu skóry
W jednym z badań L. rhamnosus skutecznie zmniejszał objawy atopowego zapalenia skóry po 8 tygodniach leczenia u dzieci w wieku 4-48 miesięcy [68]. Doustne stosowanie L. rhamnosus zapobiegało również rozwojowi atopowego zapalenia skóry u myszy, hamując wytwarzanie cytokin zapalnych [69].
- Pomocny w ciąży
Dowiedziono, że suplementacja prenatalna L. rhamnosus zmienia skład mikroflory noworodka, promując korzystny profil mikroflory jelitowej zdominowany przez Bifidobacteria [70].
L. rhamnosus wpływał korzystnie na regulację odporności i odpowiedzi immunologiczne u matek i potomstwa. Ponadto niektóre korzyści z suplementacji L. rhamnosus w okresie prenatalnym mają efekty również po urodzeniu potomstwa, co sugeruje możliwy efekt programowania immunologicznego L. rhamnosus [71].
- Pomaga zapobiegać zakażeniom układu moczowo-płciowego
Suplementacja probiotyczna L. rhamnosus jest przydatna w hamowaniu rozwoju bakterii, szczególnie po antybiotykoterapii [72]. Tabletki dopochwowe z L. rhamnosus okazały się niezawodnym, skutecznym i bezpiecznym leczeniem miejscowym w celu zmniejszenia częstości nawrotów bakteryjnego zapalenia pochwy. Nie zgłoszono żadnych skutków ubocznych [73].
- Może niszczyć komórki raka
W jednym z badań na modelu komórkowym zarówno żywe, jak i uśmiercone bakterie L. rhamnosus niszczyły komórki rakowe [74]. Również na modelu komórkowym wykazano, że L. rhamnosus zabija ludzkie komórki gruczolakoraka szyjki macicy i jelita grubego [75].
Wykazano, że L. rhamnosus zmniejsza częstość nowotworów okrężnicy i zmian przedrakowych u zwierząt doświadczalnych, a także w komórkach ludzkich [76] i wykazuje działanie przeciwnowotworowe w zwierzęcych modelach raka pęcherza moczowego [77].
- Może zmniejszyć uczucie bólu
W badaniu na szczurach L. rhamnosus osłabiał przewlekły ból trzewny i znacząco podnosił poziom serotoniny, noradrenaliny i dopaminy [78].
- Może zmniejszać depresję
L. rhamnosus podawany szczurom przez 28 dni zmniejszał depresję [79].
- Pomocny w stanach lękowych
U myszy L. rhamnosus zmniejszał zachowania lękowe [80].
- Może poprawić zaburzenia obsesyjno-kompulsywne
Zarówno 2-, jak i 4-tygodniowe wstępne leczenie L. rhamnosus osłabiło indukcję zachowania podobnego do OCD u myszy [81].
Źródła L. rhamnosus
L. rhamnosus to ludzki szczep probiotyczny. Najpierw został wyizolowany od dwóch zdrowych dorosłych, Sherwood Gorbach i Barry Goldwin, dlatego do jego nazwy dodano „GG” [82].
W związku z tym L. rhamnosus nie występuje naturalnie w żywności pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego. Zamiast tego należy go dodać podczas procesu fermentacji. Do pokarmów, których L. rhamnosus jest najczęściej dodawany, należą: jogurty, sery i sfermentowane rośliny strączkowe [83].
Suplementacja L. rhamnosus
L. rhamnosus jest bezpieczny i dobrze tolerowany u zdrowych osób dorosłych i nie wydaje się powodować działań niepożądanych u młodych i starszych osób [84, 85].
Nie powinny go jednak przyjmować osoby z obniżoną odpornością, ponieważ może to prowadzić do zakażeń bakteryjnych [86, 87].
Stosowanie probiotyków u pacjentów z niewydolnością narządów, upośledzeniem odporności i dysfunkcyjnymi mechanizmami bariery jelitowej może prowadzić do infekcji [88].
Przed rozpoczęciem suplementacji L. acidophilus lub innymi probiotykami, należy skonsultować się z lekarzem.
Osoby z poważnymi dolegliwościami powinny być pod kontrolą lekarza podczas ich stosowania, ponieważ mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych, w tym infekcji. Dotyczy to zwłaszcza ciężko chorych, osób po operacjach, z osłabionym układem odpornościowym, niemowląt i małych dzieci.
Autor: Paulina Żurek
Bibliografia
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22742655
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26330132
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3328732/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27078675
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26617183
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3903470/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22742655
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3328732/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26645351
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26330132
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3328732/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26330132
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27078675
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26330132
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25440975
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27596801
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4155824/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4239510
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26365389
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21899584
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4155824/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4239510/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4155824
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24299712
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27231730
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26327356
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21505361
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25433553
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27018382
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4454087/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4926461/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26626356
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26617183
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3903470/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26626356
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26626356
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25304268
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4844131/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25744605
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24240593
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27012622
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4155824/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22692023
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23794458
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4155824/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4155824/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4155824/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23523767
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26072063
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22552453
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23838113
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23620181
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23838113
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27078675
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25440975
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3328732/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27401319
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25851101
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25851101
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4155824/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25592987
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4155824/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4155824/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26330132
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27596801
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23957340
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22702506
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26733351
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22742655
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4155824/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26645351
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26142892
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23740456
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4906699/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4992182/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4992182/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4971325/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25298006
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4997396/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4934620/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24257436
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4155824/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6048217
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26689224
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26689224
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25115834
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26061146
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21848974