Rak prostaty jest jednym z najczęstszych nowotworów. W celu jego dokładniejszego zbadania i znalezienia skutecznej terapii naukowcy z Uniwersytetu w Monash stworzyli jeden z największych na świecie zbiorów tkanek guzów pochodzących od pacjentów z rakiem prostaty. Działania te znacząco przyspieszyły testowanie nowych metod leczenia raka prostaty oraz mogą być wykorzystywane w przyszłości przez innych naukowców.
Dzięki zaangażowaniu pacjentów, którzy przekazali próbki swojej tkanki nowotworowej, możliwe stało się zbadanie dużej grupy różnorodnych tkanek guzów oraz przetestowanie skuteczności wielu różnych terapii, które mogą zatrzymać wzrost guza.
Zbiór obejmuje 59 ksenograftów guzów (specjalnie spreparowanych i przeszczepionych fragmentów tkanki) pobranych od 30 pacjentów w latach 2012–2020. Jest to obecnie jeden z największych modeli raka prostaty na świecie.
PDX (patient-derived xenografts) to trwałe źródło, nowych modeli tkanek raka. Ksenografty reprezentują kliniczne i genomowe spektrum raka prostaty, od pierwotnych guzów po przerzuty oporne na leczenie. Zbiór modeli tkanek ukazał niejednorodność fenotypową w guzach, która powinna zostać uwzględniona podczas doboru odpowiedniej terapii. Te odkrycia badawcze umożliwiają opracowanie skutecznych leków dzięki niemal ludzkim modelom przedklinicznym, a w przyszłości ten zbiór może posłużyć innym naukowcom lub firmom farmaceutycznym.
Pacjenci i ich rodziny są bezpośrednio zaangażowani w to przedsięwzięcie, w tym Fundacja EJ Whitten, która w ciągu ostatnich 10 lat odegrała kluczową rolę w przekazywaniu ponad 1 miliona dolarów darowizn, umożliwiających rozwój tego zbioru.
„Ten projekt zaczyna się i kończy na pacjentach takich jak EJ Whitten. Pobieramy tkankę pacjenta – przeprowadzamy testy w laboratorium – a odkrycia pozwalają na postęp w leczeniu pacjentów” – powiedział profesor Risbridger.
Nasze nowe modele raka prostaty wzbudziły zainteresowanie naukowców i przemysłu farmaceutycznego na całym świecie.
Dr Mitchell Lawrence, również z uniwersytetu w Monash, mówi: „Te zasoby dają możliwość powiązania zmian molekularnych w raku prostaty z patologią, hodowania organoidów i testowania funkcjonalnych odpowiedzi na terapie, które rzadko były stosowane w przypadku raka prostaty, ze względu na brak odpowiednich modeli”.
Sukces tego programu opiera się na współpracy między naukowcami i klinicystami, takimi jak chirurdzy i onkolodzy z Monash, Cabrini Institute i Peter MacCallum Cancer Centre, a także pacjentami i ich rodzinami, którzy oddają tkanki nowotworowe. Inne organizacje, które wspierały program PDX, to Victorian Cancer Agency, Prostate Cancer Foundation of Australia i Movember.
Na podstawie: https://www.nature.com/articles/s41467-021-25175-5