Wirus ostrej niewydolności oddechowej SARS-CoV-2, wywołujący chorobę COVID-19 dla wielu osób może mieć ciężki przebieg. Okazuje się, że nawet po wyleczeniu, pacjenci odczuwają szereg nieprzyjemnych objawów utrzymujących się długo po ustaniu infekcji. Określane są one jako zespół pocovidowy. Jednym z często występujących skutków jest tzw. mgła mózgowa. Objawia się jako problemy z koncentracją i skupieniem uwagi, zapominaniem, niezdolnością do wykonywania codziennych czynności.
W badaniu opublikowanym w Journal of Medical Virology oceniono częstość występowania mgły mózgowej u osób, które przebyły chorobę COVID-19. Badaniu poddano 2700 pacjentów, w wieku od 18-55 lat, a podczas przyjęcia u jednej piątej z nich stwierdzono objawy neurologiczne takie jak bóle głowy, czy dezorientacja. Samo zjawisko mgły mózgowej zgłosiło 194 pacjentów. Istotnymi czynnikami, które najczęściej występowały razem z zamgleniem umysłu były: płeć żeńska, problemy z oddychaniem w trakcie przebiegu choroby oraz konieczność leczenie szpitalnego na oddziale intensywnej opieki medycznej.
Wśród badanych osób, kobiety miały większą częstość występowania tego symptomu, co wymaga dalszych badań nad mechanizmami leżącymi u podstaw. Również Ci pacjenci, którzy wymagali hospitalizacji na oddziałach OIOM, mieli wyższą tendencję do występowania objawów, które utrzymywały się od kilku tygodni do nawet miesięcy po ustaniu choroby. Zatem ciężkość przebiegu COVID-19 również odgrywa rolę w występowaniu zespołu pocovidowego.
Mgła mózgowa w COVID-19 – mechanizmy
Do tej pory udało się ustalić kilka przyczyn powstawania mgły mózgowej u pacjentów z zespołem pocovidowym. Jedną z nich są uszkodzenia w obszarach mózgu spowodowane wysokim poziomem cytokin i mediatorów zapalnych podczas choroby oraz niepożądane skutki uboczne terapii np. intubacji, leczenia szpitalnego i nabytych infekcji.
Zidentyfikowane w tym badaniu czynniki wskazują na istotne kryteria, które mogą predysponować do wystąpienia mgły mózgowej i innych długo utrzymujących się symptomów. Zwłaszcza Ci pacjenci powinni zostać poddani szczególnemu nadzorowi i opiece zdrowotnej.
Związany z zespołem pocovidowym spadek jakości życia i produktywności sprawia, że jest to istotna kwestia, z którą muszą się zmierzyć badacze medyczni i pracownicy służby zdrowia.
Opracowano na podstawie: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/jmv.27404