Alergie – związek z innymi chorobami

Czy niestabilność odcinka szyjnego kręgosłupa może powodować objawy alergiczne? Dlaczego niektóre dzieci są bardziej narażone na alergie? Czym jest MCS? Przeczytaj koniecznie!

Aby skutecznie leczyć choroby, należy poznać ich etiologię. Jedynie przyczynowe i holistyczne podejście do pacjenta zwiększa szanse na powodzenie terapii. Podobnie jest także z alergiami, które jak wiemy nie tylko są wynikiem postępu cywilizacyjnego, poprawy warunków higienicznych i zmian środowiskowych, ale też mogą wynikać ze współistnienia innych schorzeń. W medycynie konwencjonalniej nie zwykliśmy łączyć nadwrażliwości i alergii z… niestabilnością odcinka szyjnego kręgosłupa. Jakie cechy wspólne mają te dwa stany? Co jeszcze może powodować objawy alergiczne?

Co ma wspólnego niestabilność odcinka szyjnego kręgosłupa z alergiami?

Zaobserwowano, że około 50% pacjentów doświadczających niestabilności kręgosłupa szyjnego ma wysoki poziom histaminy we krwi. Wyrzut histaminy w ich przypadku może zostać sprowokowany rotacją głowy, czy skręceniem jej na boki. Histamina jako hormon tkankowy wywołuje alergie skórne, a także astmę i alergiczny nieżyt nosa.  Przez indukowanie przemiany komórek Th1 w Th2 nasila wytwarzanie immunoglobulin IgE, które sprzyjają reakcjom uczuleniowym. Dopiero nadmiar tych przeciwciał wywołuje reakcję odpornościową na pyłki, roztocza czy alergeny zwierzęce. Jest to tzw. reakcja alergiczna typu I będąca późnym skutkiem zbyt wysokiego poziomu histaminy.

Liczne objawy, które doskwierają pacjentom z uszkodzeniami szyjnego odcinka kręgosłupa, mogą wynikać z przewlekle utrzymującego się wysokiego poziomu histaminy. Obejmują one objawy ze strony ośrodkowego oraz obwodowego układu nerwowego, takie jak:

  • drażliwość,
  • tachykardia,
  • spadki ciśnienia tętniczego krwi,
  • nadmierną produkcję kwasu solnego w żołądku i wrzody żołądka,
  • skurcze jelit,
  • śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego,
  • alergie i nadwrażliwość skóry lub oskrzeli na działanie czynników zewnętrznych1.

Dlaczego noworodki urodzone przez cięcie cesarskie częściej zmagają się z alergiami?

Poród siłami natury jest najbardziej fizjologicznym rozwiązaniem ciąży. Nie bez powodu przychodzący na świat noworodek musi pokonać „wędrówkę” przez kanał rodny. Natura w ten sposób „ubezpiecza” dziecko w fizjologiczne zdobywanie odporności, poprzez ocieranie się skóry noworodka o kanał rodny, w którym znajdują się m.in. bakterie probiotyczne z błony śluzowej pochwy matki. Brak takiego kontaktu może sprzyjać różnego typu alergiom – zarówno wziewnym, pokarmowym, jak i kontaktowym w późniejszych etapach życia dziecka2.

W ostatnich dziesięcioleciach częstość porodów przez cesarskie cięcie znacznie wzrosła. Zdarza się, że jest ono wybierane z powodu tokofobii, strachu przed bólem czy z powodów kosmetycznych. Cięcie cesarskie jest poważną operacją, polegającą na chirurgicznym otwarciu powłok jamy brzusznej i jamy macicy oraz wydobyciu dziecka. Jako operacja sama w sobie stanowi pewne ryzyko dla obojga. Dlatego też postuluje się, by rezygnować z porodu naturalnego jedynie w razie konieczności1.

Warto nadmienić, że jeśli matka cierpi z powodu alergii, wówczas poród przez ciecie cesarskie zwiększa u jej dziecka wystąpienie alergii aż 7-krotnie1,3. Skłonność do alergii może zostać odziedziczona po rodzicu, a kolejny czynnik sprzyjający jej wystąpieniu jeszcze bardziej potęguje ryzyko alergiczne1.  Z wyników austriackich badań nad dziećmi z ADHD, uzyskano dane, że 80% ich matek już̇ przed ciążą wykazywało silne objawy niestabilności stawu szyjnego, a w wydychanym powietrzu stwierdzano u nich wysokie stężenie NO (tlenek azotu charakterystyczny dla stresu nitrozacyjnego). Z mitochondrialnego punktu widzenia, ma to związek z embrionalnym oraz płodowym dojrzewaniem mózgu dziecka w łonie matki1.

Nie bez znaczenia jest także przebieg porodu naturalnego. Zawsze powinien się on odbywać w asyście doświadczonych położników. Uszkodzenia kręgosłupa szyjnego u noworodka mogą skutkować następującymi dolegliwościami:

  • częsty płacz i krzyk,
  • spanie na brzuchu lub w pozycji opartej na łokciach i kolanach,
  • niespokojny sen,
  • zespół braku równowagi kinetycznej (w wyniku przeciążenia szyi),
  • zaburzona faza raczkowania, a nawet jej brak,
  • instynktowne unikanie odchylania głowy do tyłu, które wymusza u dzieci raczkowanie1.

Czy można rozwiązać zagadkę nagłej śmierci łóżeczkowej noworodków i niemowląt?

Nagła śmierć łóżeczkowa – SIDS, ang. Sudden Infant Death Syndrome, to zgon pozornie zdrowego, dobrze rozwijającego się niemowlęcia podczas snu. Zaobserwowano ostatnio, że może mieć on przyczyny biologiczne (w badaniach próbek z pni mózgów zmarłych dzieci stwierdzono wyraźnie zmieniony poziom receptora serotoniny 2A/C4). Ponadto zauważalne są zwykle trzy warunki:

  • dziecko znajduje się w istotnym okresie rozwoju krążeniowo-oddechowego w pierwszym roku życia,
  • doświadcza stresu, jakim jest spanie twarzą w dół (spanie na brzuchu) lub dzielenie łóżka z opiekunami,
  • posiada biologiczną nieprawidłowość, która zwiększa jego podatność na zaburzenia oddychania podczas snu4.

Zatem, z mitochondrialnego punktu widzenia, spanie na brzuchu wskazuje na to, że u niemowląt występują uszkodzenia stawu szyjnego, które mogą sprzyjać SIDS1. Nie zaleca się układania niemowlęcia do snu w pozycji na brzuchu. Niezbędna jest także kontrola jego pozycji podczas zabawy i odpoczynku.

Jaki jest związek witaminy B12 z alergiami?

Witamina B12 (kobalamina) jest odpowiedzialna za prawidłowe funkcjonowanie układu krwiotwórczego, nerwowego i pokarmowego. Zaburzony poziom kobalaminy może prowadzić do wystąpienia objawów skórnych, które mogą wskazywać na niedobór lub nadmiar tej witaminy. Biochemia i metabolizm kobalaminy są złożone, a choroby wynikające z ich zaburzeń mogą być związane ze zmianami szlaku metabolicznego. Witamina B12 łagodzi objawy atopowego zapalenia skóry, ale jej iniekcje u osób wrażliwych mogą powodować reakcje alergiczne lub anafilaksję5.

Warto też wiedzieć, że witamina B12 jest określana jako „łowca tlenku azotu” gdyż skutecznie neutralizuje wolne rodniki azotowe. Przewlekły stres nitrozacyjny skutkuje awitaminozą B121. Jej niski poziom stwierdza się u osób niejedzących mięsa, ale także w przypadku niestabilności odcinka szyjnego kręgosłupa, który stanowi czynnik ryzyka choroby alergicznej1.

Czy tlenek azotu powoduje alergię?

Stres nitrozacyjny to silne i przewlekłe obciążenie organizmu tlenkiem azotu. Tlenek azotu jest wolnym rodnikiem tlenowym i działa m.in. prozapalnie. Wywiera też wpływ na metabolizm mitochondrialny. Został uznany za pierwotnego inicjatora procesów zapalnych w przebiegu niestabilności odcinka szyjnego kręgosłupa, stąd też jego zablokowanie należy potraktować jako konieczność terapeutyczną. Jak wspomniano wcześniej, tlenek azotu jest odpowiedzialny za przewlekły niedobór witaminy B12 u pacjentów z niestabilnym odcinkiem szyjnym oraz za wszystkie z tego wynikające dolegliwości1

NO w naszym organizmie pełni również ważne funkcje. Jest neuroprzekaźnikiem (bierze udział w przekazywaniu impulsów nerwowych), kontroluje napięcie ścian naczyń krwionośnych (reguluje ciśnienie tętnicze krwi), wykazuje działanie antyagregacyjne (na płytki krwi i leukocyty), poprawia wydolność organizmu oraz jest bakteriobójczy. Jest wydzielany m.in. przez błonę śluzową nosa6.

W diagnostyce i monitorowaniu leczenia chorób alergicznych, zwłaszcza astmy, wykorzystywany jest pomiar stężenia NO w drogach oddechowych. Nosowy tlenek azotu jest mierzony jako całkowity przepływ przez jamy nosowe w seriach wciągania i wydmuchiwania powietrza, przy ustalonym stałym przepływie powietrza przez przewód nosowy w trakcie zatrzymania oddechu. Innym wariantem oceny tlenku azotu jest pomiar nosowej frakcji wydychanego NO i polega on na nosowym wydychaniu powietrza przez pacjenta przez specjalną maskę̨ przy określonym przepływie powietrza6. Osoby zdrowe maksymalnie wydychają do 10 ppb lub do 100 μg tlenku azotu na m3 powietrza, przy czym większa część tlenku azotu pochodzi z dróg nosowych1.

Co to jest MCS?

Zespół wrażliwości na wielorakie substancje chemiczne (ang. multiple chemical sensitivity, MCS) to nieprawidłowa reakcja organizmu na czynniki chemiczne, szczególnie rozpuszczalniki organiczne, występujące w stężeniach uznawanych za bezpieczne. Nietolerancja tych czynników obejmuje swym zakresem zjawisko nadwrażliwości na pole elektromagnetyczne będące czynnikiem fizycznym. Zespół ten polega na pojawianiu się licznych i nawracających nieswoistych objawów, które przypisuje się ekspozycji np. drogą wziewną, pokarmową lub przezskórną, na czynnik o niskim stężeniu niespokrewnionych chemicznie substancji powszechnie występujących w środowisku. Nie stwierdza się wówczas wykrywalnych klinicznie zaburzeń narządowych ani objawów fizykalnych. MCS może towarzyszyć chorobom alergicznym7. Aż 80% pacjentów spełnia kryteria zespołu przewlekłego zmęczenia8. MCS dotyka ludzi w każdym wieku, również dzieci. Częściej obserwowany jest w populacji żeńskiej7. MCS może być również wynikiem niestabilności odcinka szyjnego kręgosłupa. Może wówczas przebiegać nagle, ze stopniową progresją lub ujawnić się jako zaawansowana postać choroby rozwijająca się już od dzieciństwa1.

Podsumowując, choroby alergiczne mogą współwystępować z różnymi stanami chorobowymi. Elementem łączącym jest w tym wypadku niestabilność odcinka szyjnego kręgosłupa, w której przebiegu obserwujemy poziomem histaminy. Dzięki podejściu mitochondrialnemu do tak złożonego problemu, jakim jest uczulenie i nadwrażliwość na różnego rodzaju alergeny, możliwe jest ich pełne zrozumienie oraz zastosowanie bardziej skutecznych metod leczenia. Niezbędne jest zatem wspieranie i ochrona mitochondriów, a także zapobieganie urazom odcinka szyjnego kręgosłupa.

Bibliografia

0:00
0:00