Najnowsze doniesienia naukowe na temat zastosowania koenzymu Q10

Płynny, nanocząsteczkowy koenzym Q10 może ratować życie osobom po zatrzymaniu akcji serca.

Najnowsze doniesienia naukowe na temat zastosowania koenzymu Q10

Zatrzymanie akcji serca jest równoznaczne z ustaniem krążenia krwi. W następstwie dochodzi do zatrzymania oddechu, niedotlenienia mózgu skutkującego nieodwracalnymi zmianami. W takim przypadku należy niezwłocznie rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową, aby przywrócić czynności życiowe. W Europie z powodu zatrzymania akcji serca umiera około 400 000 osób. Jeżeli uda się utrzymać taką osobę przy życiu dalsze rokowania chorego mogą wiązać się nawet z ryzykiem zgonu. Jednak najnowsze badania pokazują, że utrzymanie pacjenta przy życiu po zatrzymaniu akcji serca jest możliwe.

Całkiem niedawno ukazały się wyniki badania przeprowadzonego w Niemczech, dotyczące korzystnego działania płynnej formy koenzymu Q10 w formie nanocząsteczkowej na osoby po zatrzymaniu akcji serca, które poddano resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Badano czy koenzym Q10 w połączeniu z łagodną hipotermią zwiększy szanse na przeżycie pacjentów. Powszechnie wiadomo, że na skutek zatrzymania akcji serca funkcje neurologiczne zostają w dużym stopniu uszkodzone, co wpływa na dalszą zdolność do zachowania procesów życiowych.  Wprowadzenie organizmu w stan umiarkowanie niskiej temperatury ciała (hipotermii) ma udowodnione działanie na układ neurologiczny. Na podstawie wniosków z badania przedstawimy jakie możliwości płyną z zastosowania odpowiedniej płynnej, nanocząsteczkowej formy koenzymu Q10 w takich przypadkach.

Projekt badania

W badaniu wzięło udział 49 osób. Pacjentów dobrano według zgodności parametrów: wieku, płci, przyczyny zatrzymania akcji serca, wydolności przed wystąpieniem choroby, warunków udzielonej resuscytacji i stopnia niedotlenienia. Wszystkim udzielono resuscytacji krążeniowo-oddechowej w warunkach poza szpitalnych. Badanie było randomizowane, co oznacza, że osoby przydzielono do dwóch grup losowo (grupy badawczej oraz kontrolnej). Wszystkich pacjentów wprowadzono w stan hipotermii 35°C na 24 godziny. Różnica polegała na tym, jaką substancję podano w trakcie leczenia. Grupa badawcza licząca 25 osób otrzymywała płynny, nanocząsteczkowy koenzym Q10. Drugą grupę kontrolną stanowiły 24 osoby, które otrzymywały placebo – taka samą ilość wody o identycznym wyglądzie, co grupa badawcza. Badanie przeprowadzono z zaślepionymi wynikami – informacje o nich zostały zatajone przed uczestnikami, w celu zmniejszenia lub wyeliminowania błędu, aż do ich ukończenia.

Badania te okazały się znaczącym przełomem w leczeniu oraz zastosowaniu tej jednej z najważniejszych substancji mitochondrialnych, jaką jest koenzym Q10. Oczywiście forma podania tej substancji nie jest bez znaczenia. To wynaleziona i opatentowana przez dr Franza Enzmanna specjalna, płynna formuła aktywnego koenzymu Q10 (ubichinolu), rozbita na nanocząsteczki. Dzięki takiej formule udało się osiągnąć ogromny postęp w dostępności biologicznej koenzymu Q10, co oznacza, że prawie natychmiast po podaniu  jest on wchłaniany przez śluzówkę jamy ustnej, przyswajany i dzięki temu może być prawie całkowicie wykorzystywany przez organizm. Warto zauważyć, że w przypadku zatrzymania akcji serca, czas, czyli szybkość działania ma znaczenie decydujące.

Ocena leczenia

Resuscytacja przywraca prawidłowy przepływ krwi tylko w jednej trzeciej przypadków. Mniej niż 10% osób, które przeżyły, może wrócić do poprzedniego stylu życia, głównie z powodu uszkodzenia mózgu. Wcześniejsze badania dowodzą, że zastosowana terapeutycznie łagodna hipotermia u osób po resuscytacji zwiększa szanse na przeżycie oraz minimalizuje uszkodzenia neurologiczne. Koenzym Q10 jest niezbędnym kofaktorem wielu reakcji mitochondrialnych. Potwierdzono jego działanie neuroprotekcyjne i kardioprotekcyjnie podczas zabiegów kardiochirurgicznych.

Pacjenci poddani badaniu byli w wieku od 18 do 80 lat; po przebytym poza szpitalnym zatrzymaniu krążenia pochodzącym z zaburzeń pracy serca (zawał mięśnia sercowego oraz ostre zespoły wieńcowe, zaburzenia rytmu, migotanie komór, częstoskurcz komorowy) nie mieli wcześniej schorzeń neurologicznych ani niewydolności serca. W czasie hipotermii pacjenci byli dokładnie monitorowani oraz ustalono szczegółowe parametry leczenia. Grupie badawczej podano pierwszą dawkę zawierającą 250 mg koenzymu Q10, a następnie po 150 mg trzy razy na dobę, stosując nową, płynną, nanocząsteczkową formułę koenzymu Q10 (formułę dr F. Enzmanna). Pacjenci z grupy kontrolnej otrzymali taką samą ilość wody o identycznym wyglądzie.

Przeprowadzono również ocenę neurologiczną podczas włączenia osób do badania w 1,3 i 5 dniu oraz po 90 dniach od resuscytacji. Stan układu neurologicznego oceniano za pomocą: pomiaru aktywności elektrycznej mózgu, w odpowiedzi na bodźce dotykowe mierzony przy pomocy EEG.

W trakcie przebiegu badania uczestników poddano testom laboratoryjnym, które sprawdzały m.in. zawartość białka S100 w surowicy. Białko to jest wskaźnikiem uszkodzenia neuronów. Wyniki odczytano dopiero po zakończonym badaniu, tak, aby nie sugerowały rezultatów.

Średnia temperatura ciała pacjentów w obu grupach wynosiła od 35° C do 36° C podczas kwalifikacji do badania klinicznego. Co wskazuje, że łagodna hipotermia była bardziej kwestią utrzymania niskiej temperatury niż schładzania chorych. Siedmiu pacjentów w grupie z koenzymem Q10 (28%) zostały przywrócone przedwcześnie z powodu niestabilności krążenia i 6 w grupie placebo (25%). Podczas przyjęcia w obu grupach poziom mleczanu i stopień niedotlenienia nie wykazywał znaczącej różnicy.

Wnioski

Po zakończeniu badania oceniono:

  • przeżycie klasyfikujące do wypisania z oddziału intensywnej terapii,
  • wskaźnik przeżywalności powyżej 3 miesięcy,
  • poziom białka S100 w serum w obu grupach w 1 i 5 dniu.

Wskaźnik przeżycia po 3 miesiącach był znacznie wyższy w grupie przyjmującej koenzym Q10 i wynosił 17 z 25 (68%), a w grupie placebo przeżyło tylko 7 z 24 badanych (29,2%).
Stan neurologiczny po 3 miesiącach według skali Glasgow (GOS) był dobry u 9 z 25 pacjentów (36%) w grupie z koenzymem Q10. W grupie kontrolnej jedynie 5 z 24 (20%).
Poziomy białka S100 w surowicy były znacznie niższe w grupie CoQ10, co wskazuje na mniejsze uszkodzenia neurologiczne.

Dane te wskazują na znaczny wzrost 3-miesięcznego przeżycia po zatrzymaniu krążenia u pacjentów otrzymujących koenzym Q10 wraz z łagodną hipotermią, w porównaniu z pacjentami leczonymi samą hipotermią.
Otrzymane wyniki potwierdzają,  że połączenie koenzymu Q10 z łagodną hipotermią bezpośrednio po RKO wydają się wpływać na wzrost przeżywalności i mogą poprawić wyniki neurologiczne u osób, które przeżyły zatrzymanie akcji serca. Nie stwierdzono również skutków ubocznych stosowania koenzymu Q10.

Autor: Paulina Żurek

Bibliografia

0:00
0:00