Fosfatydyloseryna jest rodzajem fosfolipidu i pochodną aminokwasu seryny. Występuje w mózgu. Sugeruje się, że suplementacja fosfatydyloseryny może być pomocna w zachowaniu zdrowia mózgu. Przedstawiamy informacje o korzyściach zdrowotnych fosfatydyloseryny, potencjalnych skutkach ubocznych i optymalnej dawce.
Czym jest fosfatydyloseryna?
Fosfatydyloseryna jest substancją tłuszczową wytwarzaną w organizmie, która pokrywa i chroni każdą komórkę w ciele. Jej obecność jest szczególnie ważna dla prawidłowego funkcjonowania komórek nerwowych w mózgu, pomagając w przekazywaniu sygnałów między nimi [1].
Fosfatydyloseryna jest fosfolipidem (cząsteczką tłuszczu przyłączoną do fosforanu) i jest głównym składnikiem wszystkich błon komórkowych.
Jako suplement stosowana jest w celu poprawy funkcji poznawczych i pamięci i łagodzenia stresu [1].
Fosfatydyloseryna – właściwości i korzyści zdrowotne
Fosfatydyloseryna w kilku badaniach wykazała duże prawdopodobieństwo skuteczności, wpływając na:
1. Funkcje poznawcze
Badania wykazały, że przyjmowanie 100 mg fosfatydyloseryny trzy razy dziennie może pomóc w zmniejszeniu związanego z wiekiem osłabienia funkcji mózgu [2, 3, 4, 5].
Ponadto wykazano, że osoby zdrowe, które przyjmują suplementy fosfatydyloseryny do 400 mg dziennie, mają sprawniejsze funkcje myślowe i pamięć [6, 7].
W badaniu klinicznym z udziałem 18 młodych osób suplementacja 400 mg fosfatydyloseryny (PS) przyspieszyła obliczenia matematyczne i zmniejszyła liczbę błędów [8].
W trzech badaniach klinicznych z udziałem 577 osób starszych fosfatydyloseryna w dawce 300 mg / dzień poprawiła upośledzenie funkcji poznawczych [9, 10, 11].
Suplementacja 200–300 mg fosfatydyloseryny na dobę poprawiła pamięć w trzech badaniach klinicznych z udziałem 263 uczestników (36 dzieci z ADHD i 227 starszych osób dorosłych) [12, 13, 14].
W innym badaniu klinicznym z udziałem 72 osób suplementacja fosfatydyloseryny (300 mg / dobę) z kwasem fosfatydowym poprawiło pamięć i nastrój [15].
Fosfatydyloseryna w połączeniu z kwasami tłuszczowymi omega-3 lub ekstraktem z miłorzębu japońskiego pomogły utrzymać, lub poprawić pamięć w trzech badaniach klinicznych z udziałem 158 osób [16, 17, 18].
Jednak należy przeprowadzić większe badania, zanim jej wpływ na funkcjonowanie mózgu będzie w pełni zrozumiały.
Fosfatydyloseryna wykazuje obiecujące działanie na funkcje poznawcze, szczególnie u osób starszych z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi. Korzyści te powinny zostać potwierdzone w większych badaniach klinicznych.
2. Choroba Alzheimera
Choroba Alzheimera jest związana z gromadzeniem się beta-amyloidu w mózgu. Badania wykazały, że fosfatydyloseryna zapobiega tej akumulacji, co może pomóc w zapobieganiu lub spowolnieniu postępu choroby [19].
W badaniu klinicznym z udziałem 51 osób z chorobą Alzheimera fosfatydyloseryna zmniejszyła objawy i poprawiła funkcje poznawcze u osób z łagodniejszymi zaburzeniami funkcji poznawczych [20].
Suplementacja miała wpływ na niektóre objawy demencji w badaniach z udziałem 104 pacjentów z chorobą Alzheimera we wczesnych stadiach choroby [21, 22].
W badaniu klinicznym z udziałem 42 pacjentów 300 mg fosfatydyloseryny na dobę poprawiło także objawy otępienia. [23]
Jednak potrzebne są dalsze badania na szerszą skalę, aby potwierdzić obiecujący korzystny wpływ fosfatydyloseryny.
3. Stres
Fosfatydyloseryna ma potencjalne korzystne działanie na obniżanie poziomu hormonów stresu.
W badaniu klinicznym z udziałem 80 osób fosfatydyloseryna obniżyła poziom kortyzolu i ACTH (który kontroluje uwalnianie kortyzolu). Efekt ten był widoczny tylko w przypadku dawki do 400 mg. Wyższe dawki nie wykazywały tego efektu [24].
W dwóch badaniach klinicznych z udziałem 135 mężczyzn fosfatydyloseryna w połączeniu z kwasem fosfatydowym lub kwasami omega-3 znormalizowała poziomy ACTH i kortyzolu, ale tylko u osób z przewlekłym stresem [25, 26].
Fosfatydyloseryna (300 mg / dzień) poprawiła nastrój u młodych ochotników borykających się ze stresem [27].
4. ADHD
W dwóch badaniach klinicznych z udziałem 236 dzieci fosfatydyloseryna, stosowana samodzielnie lub w połączeniu z kwasami tłuszczowymi omega-3, zmniejszała objawy ADHD [28, 29].
Według autorów jednego z badań może być szczególnie skuteczny u „dzieci z nadpobudliwością impulsywną, zaburzeniami emocjonalnymi i behawioralnymi z ADHD” [30].
Wyniki badań wstępnych są obiecujące, ale potrzeba więcej dowodów, aby je potwierdzić.
Wnioski z badań wstępnych
Poniższe dowody nie potwierdzają jednoznacznie zastosowania fosfatydyloseryny w opisywanych przypadkach. Większość badań dotyczy modeli komórkowych lub zwierzęcych, które potrzebują poparcia w badaniach u ludzi.
5. Efektywność treningu
Badania sugerują, że suplementacja fosfatydyloseryny może wpływać na czas i wyniki sportowe.
W badaniu klinicznym z udziałem 14 mężczyzn stosowanie 750 mg fosfatydyloseryny wydłużyło czas ćwiczeń. W innym badaniu 400 mg na dzień zmniejszało uczucie zmęczenia po wysiłku, ale efekty można częściowo przypisać stosowaniu w tym czasie kofeiny [31, 32].
Podczas wysiłku fizycznego fosfatydyloseryna zmniejsza wydzielanie ACTH, hormonu wyzwalającego kortyzol, zmniejszając poziom stresu i jego konsekwencji co może mieć potencjalny wpływ na efekt treningu. [33, 34, 35, 36].
Jednak w badaniu klinicznym z udziałem 8 mężczyzn fosfatydyloseryna nie chroniła przed bólem mięśni i ich uszkodzeniami [37]. Ta funkcja fosfatydyloseryny powinna być dalej badana.
6. Depresja
W niewielkim badaniu klinicznym z udziałem 10 starszych kobiet 300 mg fosfatydyloseryny na dobę pomogło zmniejszyć objawy depresji [39].
7. Jakość snu
W chorobie Parkinsona poziomy fosfatydyloseryny w komórkach mózgu są znaczne obniżone, co może powodować zaburzenia snu. W zwierzęcym modelu choroby Parkinsona suplementacja fosfatydyloseryną przywróciła prawidłowy sen [40].
Skutki uboczne i bezpieczeństwo stosowania fosfatydyloseryny
Przedstawiamy najczęstsze możliwe skutki uboczne.
W badaniu klinicznym z udziałem 120 dorosłych fosfatydyloseryna w dawce 600 mg na dobę przez 12 tygodni była bezpieczna i dobrze tolerowana.
Z kolei w badaniu klinicznym z udziałem 200 dzieci dawka 150 mg na dobę przez 30 tygodni również była bezpieczna i dobrze tolerowana.
Możliwe działania niepożądane występują rzadko i obejmują [41, 42]:
- Nudności,
- Ból głowy,
- Bezsenność.
Dawniej fosfatydyloseryna pozyskiwana była z tkanki zwierzęcej, co niosło ryzyko zanieczyszczenia i przenoszenia chorób. Obecnie jest zwykle pozyskiwany z ekstraktów sojowych, co nie wiąże się z takimi zagrożeniami [43, 44].
Źródła fosfatydyloseryny
Fosfatydyloseryna występuje głównie w podrobach, zwłaszcza mózgach zwierząt, dlatego jej pozyskanie z diety jest dosyć trudne. Zwłaszcza, że te źródła stanowią ryzyko zarażenia zakaźnymi chorobami [45,46, 47].
Dawkowanie i suplementacja
Suplementy fosfatydyloseryny nie zostały zatwierdzone przez FDA jako środki medyczne, dlatego warto skonsultować jej stosowanie z lekarzem.
Jak donoszą przeprowadzone do tej pory badania, zalecana dzienna dawka nie została ustalona, ale ogólnie w badaniach klinicznych stosowano dawkę 200-400 mg / dobę.
Suplementy fosfatydyloseryny są wytwarzane zarówno ze źródeł pochodzenia zwierzęcego i roślinnego. Ze względu na ryzyko chorób zakaźnych źródła fosfatydyloseryny pochodzenia roślinnego (takie jak soja) są ogólnie uważane za bezpieczniejsze [48].
Bibliografia:
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25933483/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1633433/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1609044/
- https://www.karger.com/Article/Abstract/107142
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23723695/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22017963/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21103034/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3210081/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8323999/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20523044/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3665496/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23495677/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2966935/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2027477/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4271139/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24577097/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2981104/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17457961/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17349923/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1609044/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8038871/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1633433/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8038871/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1633433/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3518329/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15512856/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4237891/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22575036/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11842886/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23495677/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21807480/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23746562/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15512856/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11842886/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1325348/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2170852/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16960523/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1693032/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1693032/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29887339/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12385596/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23312676/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1325348/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18846580/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25933483/
- https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1558787807002195
- https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/B9781630670443500091
- https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1558787807002195