Pierwszym krokiem ku prawidłowej diagnozie jest anamneza – wywiad lekarski. Lekarz po odpowiednio przeprowadzonym wywiadzie lekarskim jest w stanie zidentyfikować wiele przesłanek, które mogą świadczyć o zaburzeniach czynności mitochondriów.
Na tej podstawie może dobrać te badania, które są niezbędne do oceny stanu zdrowia. W ten sposób unikamy niepotrzebnych badań, które tylko potwierdzają opisywane przez pacjenta dolegliwości, a my zaoszczędzamy czas i środki na ich wykonanie.
Lekarze rozumiejący zależności między procesami biochemicznymi, a ich wpływem na zdrowie są w stanie ustalić przyczyny i dobrać odpowiednie leczenie.
Wywiad lekarski w medycynie mitochondrialnej
Lekarz medycyny mitochondrialnej przeprowadza obszerny (około godzinny) wywiad z pacjentem, w którym:
- bardzo dokładnie analizuje stan zdrowia pacjenta w kierunku obciążeń mitochondrialnych (rodzinnych, środowiskowych),
- szuka przyczyny występowania dolegliwości na podstawie biochemii organizmu,
- pyta o urazy kręgosłupa, głównie odcinka szyjnego i związane z tym zmiany w stanie zdrowia ,
- przeprowadza badanie funkcjonalne, na podstawie którego określa stopień zaburzeń i dysfunkcji pracy mózgu,
- zleca badania diagnostyczne (diagnostyka mitochondrialna), w których określone zostają obok poziomu pirogroninu i mleczanu, również niedobory makro i – mikroelementów, wydolność mitochondrialna, poziom stresu oksydacyjnego, poziom amoniaku itd.,
- dokładnie omawia procedurę postępowania w przypadku występowania niestabilności odcinka szyjnego
(badania MRT, ćwiczenia izomeryczne), - na podstawie wyników badań, zaleca stosowanie odpowiedniego sposobu odżywiania, aktywności fizycznej oraz uzupełnienie niedoborów substancji mitochondrialnych.
W takim razie, w jaki sposób powinien zostać przeprowadzony wywiad lekarski, aby zawierał wszystkie niezbędne informacje?
Warto znać ten proces zarówno od strony lekarza, jak i pacjenta – umożliwi to prawidłową diagnozę oraz skróci jej czas. Podczas rozmowy z pacjentem lekarz powinien posługiwać się konkretnymi, niesugerującymi odpowiedzi pytaniami. Anamneza (wywiad lekarski) musi zawierać pytania o objawy ze strony poszczególnych narządów i to od czasów dzieciństwa, a także powinna dotyczyć członków rodziny. Istotne jest, aby pacjent dokładnie określił wszelkie dolegliwości. Przykładowo, gdy problem dotyczy snu, należy dookreślić: czy występuje każdej nocy, czy towarzyszy temu niepokój, trudności z oddychaniem, kołatanie serca, czy wybudzanie nocne z powodu potrzeby skorzystania z toalety itp. Jeżeli pacjent nie podaje szczegółów, które może po prostu uznać za nieistotne lub nie przyjrzał się im wystarczająco, lekarz powinien dopytać pacjenta, aby zyskać cenne wskazówki do dalszego przebiegu terapii2.
Istnieje szereg objawów i dolegliwości wskazujących na występowanie zaburzonej pracy mitochondriów (wtórnej mitochondriopatii), oto niektóre z nich1:
- objawy wielonarządowe (oraz ich możliwe występowanie u rodziny),
- zespół przewlekłego zmęczenia, migrena, fibromialgia,
- nieprawidłowe ciśnienie krwi,
- niska tolerancja na wysiłek fizyczny,
- nietolerancja alkoholu,
- nadwrażliwość na stres, hałas, światło,
- objawy hipoglikemii,
- nietolerancje pokarmowe,
- zgaga, zespół jelita drażliwego,
- alergie,
- bóle stawów,
- osłabienie układu odpornościowego,
- problemy ze snem.
Kolejnym etapem, który potwierdza lub wyklucza wtórną mitochondriopatię, są specjalistyczne badania laboratoryjne. W jaki sposób je wybrać oraz analizować wynik? Co należy wiedzieć przed przystąpieniem do takich badań? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w artykule: Podstawowe badania mitochondrialne.
Bibliografia
- Kuklinski. B.: Mitochondria. Diagnostyka uszkodzeń mitochondrialnych i skuteczne metody terapii. Mito-pharma, Gorzów Wielkopolski, 2017.
- Kukliński. B.: Das HWS-Trauma. Aurum-Verl. Bielefeld, 2006.
- Duchen. M., Szabadkai. G.: Roles of mitochondria in human disease. Essays In Biochemistry Jun 14, 2010.