Co roku rośnie liczba osób chorych na cukrzycę typu 2, dlatego wciąż poszukuje się skuteczniejszej profilaktyki oraz substancji terapeutycznej. Jednak leczenie tego zaburzenia to złożony proces, który wymaga wielu składników pomocniczych w tym niezbędnego pierwiastka – chromu.
Chrom jest ważnym elementem wielu enzymów, które dzięki niemu mogą działać w organizmie. Chrom odgrywa ważną rolę w metabolizmie cukrów oraz w metabolizmie lipidów dbając o odpowiedni poziom cholesterolu. Stał się bardzo popularnym suplementem dla osób z silnym łaknieniem cukru, które chcą zredukować masę ciała. Zatem kiedy należy suplementować chrom oraz w jakiej postaci przyniesie najlepszy efekt dla zdrowia?
Chrom a cukrzyca
Niedobór chromu wpływa na zaburzone wykorzystanie glukozy w komórkach co może przyspieszyć pojawienie się cukrzycy. W sytuacji braku lub niedostatecznej ilości chromu glukoza nie może efektywnie wnikać do komórek i zostać użyta jako źródło energii stąd wzrasta jej poziom we krwi po posiłkach.
Rola chromu w cukrzycy
W jaki sposób chrom wpływa na metabolizm glukozy? Otóż wchodzi w skład tzw. czynnika tolerancji glukozy (GTF, glucose tolerance factor), który ułatwia wnikanie cukru, aminokwasów i kwasów tłuszczowych do komórek, wspierając ich metabolizm. Dodatkowo uwrażliwia komórki na insulinę aktywując jej receptory1. Dzięki tym mechanizmom chrom poprawia gospodarkę węglowodanową.
Zależności te sprawdzono w praktyce podczas badań klinicznych. Pozytywne wyniki działania chromu uzyskano w 1997 roku, analizując wpływ suplementacji pikolinianem chromu u 180 chorych na cukrzycę w Chinach. Badanie przeprowadzono metodą podwójnie ślepej próby z kontrolowanym placebo. Chorzy otrzymywali 1000 µg chromu dziennie przez 4 miesiące co pozwoliło na skuteczne obniżenie stężenia hemoglobiny glikowanej o ok. 34%, wartości glikemii po posiłkowej o ok. 14% oraz stężenia insuliny o ok. 18%, a także cholesterolu całkowitego.
Ewentualne rozbieżności w dostępnych badaniach na temat suplementacji chromu mogą wynikać z dawki, formy chemicznej, która wpływa na biodostępność i czas działania. Dodatkowym czynnikiem zmiennym wpływającym na wyniki badań jest rodzaj stosowanej terapii i diety.
Redukcja masy ciała, a chrom
Zaburzony metabolizm glukozy prowadzi do jej gromadzenia w postaci tkanki tłuszczowej. Poprawiając wrażliwość na insulinę, przy użyciu chromu komórki wykorzystują glukozę jako źródło energii nie dopuszczając do jej zamiany w tłuszcz zapasowy. Proces ten tłumaczy, w jaki sposób chrom może przyczyniać się do redukcji masy ciała. Dzięki suplementacji chromem i usprawnieniu metabolizmu glukozy można zapobiec napadom wilczego głodu, przywrócić wrażliwość na insulinę i unormować wahania cukru.
Dostępność chromu
Chrom jest pierwiastkiem, który może występować w różnych postaciach i na różnym stopniu utlenienia. Forma każdego suplementu jest niezwykle istotnym czynnikiem i decyduje o skuteczności jego stosowania. Gwarancją dobrego wyboru są mitoceutyki cechujące się odpowiednio wysoką dawką i najwyższą bioaktywnością. W przypadku suplementów chromu pierwiastek musi występować na III stopniu utlenienia, który jako jedyny jest nieszkodliwy dla organizmu. Pamiętajmy, że pierwiastek ten na innym stopniu utlenienia wykorzystywany przemysłowo może powodować reakcje uczuleniowe, działa toksycznie i kancerogennie.
Dowiedziono, że organiczne formy chromu są dużo lepiej przyswajalne niż nieorganiczne1. Ponadto, badania potwierdzają, że przyswajalność chromu mogą zwiększyć niektóre aminokwasy jak glicyna czy kwas asparaginowy i kwas askorbinowy1, czyli witamina C. Natomiast cukry proste zmniejszają ilość wchłanianego chromu.
Jak badać poziom chromu?
Poziom chromu powinny badać szczególnie osoby z cukrzycą, insulinoopornością oraz hipoglikemią. Co więcej, specjalista medycyny mitochondrialnej B. Kuklinski podaję, że diabetykom z niedoborem chromu bardzo często towarzysz jednoczesny deficyt cynku oraz manganu. Badanie poziomu chromu wykonuje się z krewi z heparyną/EDTA, a norma mieści się w zakresie 0,5-3,9 µg/l.
Dzienne dawka tego pierwiastka powinna wynosić od 50 do 500 µg rozłożone na kilka mniejszych porcji. Zapotrzebowanie na chrom zależy w szczególności od ilości spożywanych węglowodanów. Im więcej ich w naszej diecie, tym więcej chromu jest potrzebne.
Przełom w dostępności chromu – chrom trójwartościowy MSE
Dla osiągnięcia najwyższej przyswajalności chromu stworzono naturalny w pełni roślinny preparat organiczny z trójwartościowym chromem – chrom III MSE. Bazą preparatu jest mikroalga spirulina platensis – wysokowartościowy składnik odżywczy, który biologicznie wiąże chrom polepszając jego absorpcję.
Autor: Paulina Żurek
Prezentacja
Bibliografia:
- E. Król, Z. Krejpcio.: Poglądy na temat roli chromu (III) w zapobieganiu i leczeniu cukrzycy. Wydział Nauk o Żywności i Żywieniu Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, 2008.
- B. Kukliński.: Mitochondria. Diagnostyka uszkodzeń mitochondrialnych i skuteczne metody terapii. Mito-pharma, Gorzów Wielkopolski, 201