Cukrowy detoks – gorzka prawda o cukrzycy

Obecnie chyba nie ma osoby, która nie słyszałaby o cukrzycy. Nie bez powodu jest najczęstszą chorobą cywilizacyjną. Pewnie i Ty nie przypadkiem czytasz o niej artykuł. Przez zaniedbania bardzo łatwo doprowadzić do jej rozwoju. W przypadku cukrzycy typu II wystarczy zaledwie nieodpowiednia dieta i brak ruchu. Zgadza się, ale dlaczego wciąż rośnie liczba osób, u których rozwija się insulinooporność? Mimo że przeciętna osoba dużo wie na temat tej choroby, to stale popełniamy te same błędny. Postaramy się rozwikłać te niezgodności.

Zdecydowanie pocieszający jest fakt, że mamy wpływ na cukrzycę. Możemy skutecznie zapobiec jej rozwojowi. Szansą jest zmiana trybu życia. Może to być gorzką prawdą dla wielu z nas, ponieważ choroba wymaga od nas wysiłku, aby wprowadzić pozytywne zmiany. Choroba daje nam sygnał – koniec lenistwa, czas pomyśleć o swoim zdrowiu. Sprawdźcie, czy zrobiliście wszystko, a zarazem tak niewiele, żeby zapobiec cukrzycy lub ją wyleczyć?

Od insulinoopornosci do cukrzycy

Skąd, biorą się zaburzenia gospodarki cukrem? Istnieje w organizmie mechanizm, który po spożyciu cukru lub węglowodanów szybko usuwa glukozę z krwiobiegu. W tym celu wydzielany jest hormon – insulina. Długotrwałe spożywanie pokarmów, które stymulują wydzielanie insuliny, utrzymuję ją na stale wysokim poziomie. Wtedy komórki naszego ciała stają się oporne na insulinę i przestają prawidłowo na nią reagować. Rozwija się insulinooporność. Komórki przestają korzystać z tłuszczu, jako źródła energii na rzecz glukozy. Ponieważ mamy ograniczoną możliwość jej gromadzenia zaczyna odkładać się w postaci tkanki tłuszczowej i dochodzi do kolejnych chorób – nadwagi i otyłości.

Cukier prosty ulega szybkiemu rozłożeniu i niedługo po posiłku węglowodanowym znów jesteśmy głodni. Z powodu utrzymującego się wysokiego poziomu insuliny organizm nie korzysta z zapasów tłuszczu i znowu domaga się węglowodanów. Rozpoczyna się mechanizm błędnego koła. Pojawiają się niespecyficzne objawy: senność po posiłku, zmęczenie, spadki energii, problemy z koncentracją, drażliwość, napady głodu czy zachcianki na słodycze. Jak temu zapobiec?

Najlepszy sposób na uniknięcie insulinooporności – dieta

Przede wszystkim należy odstawić toksyczny cukier. Nie jest to kolejny chwyt marketingowy, jego szkodliwość potwierdzają badania^1,2. Dotyczy to także wszystkich wysoko przetworzonych pokarmów, które zamiast dostarczać nam wartości odżywczych, jeszcze pogłębiają niedobory pokarmowe. W cukrzycy i insulinooporności doskonale sprawdza się dieta LOGI lub Paleo. W diecie LOGI zaleca się spożywanie do około 50% dobrego tłuszczu, do około 30% węglowodanów złożonych oraz do około 20% białka. Diety te opierają się na produktach, które nie podnoszą gwałtownie poziomu glukozy. Eliminowane są produkty o wysokim indeksie glikemicznym: cukier, słodycze, słodzone napoje, produkty z białej mąki, biały ryż, czy ziemniaki. Osoby, u których występuje insulinooporność, powinny też zmniejszyć ilość węglowodanów spożywanych w ciągu dnia. Zalecane są węglowodany złożone pochodzące z warzyw oraz z produktów z pełnego ziarna. Białko powinno być spożywane w umiarkowanej ilości, gdyż jego nadmiar może powodować wzrost insuliny. Konieczne jest zwiększenie podaży zdrowych tłuszczy: dobre masło, olej kokosowy, oliwa z oliwek, olej lniany bogaty w przeciwzapalne kwasy Omega3. Zmiana ta spowoduje, że komórki przestawią się ze spalania glukozy na spalanie tłuszczu. Wskazane jest spożywanie mięsa, ryb, warzyw, owoców w umiarkowanej ilości, jaj, orzechów. Unikajmy rafinowanych tłuszczy, nabiału, słodkich warzyw (ziemniaki, buraki, marchew) i owoców (winogrona, banany, mango, gruszki, śliwki). Więcej na temat diety w cukrzycy znajdziesz TUTAJ.

Istotny szczegół – nieprawidłowa diagnoza

Co ważne, w parze z prawidłową dietą powinna iść precyzyjna diagnostyka. Cukier we krwi może być podwyższony z powodu występowanie stanów zapalnych, czy silnego stresu. W takich przypadkach przepisywanie pochopnie leków na cukrzycę jest poważnym błędem. U niektórych zdarza się, że cukier może być na skrajnie wysokim poziomie, ale jednocześnie osoby te będą wytwarzały wystarczającą ilość insuliny, która niestety nie będzie działała prawidłowo (insulinoporność). Jeśli oporność na insulinę nie zostanie zdiagnozowana, a dana osoba będzie przyjmowała standardowo przepisywaną przez lekarza insulinę, doprowadzi to do coraz większej insulinoporności. Po dłuższym czasie może wywołać dalsze konsekwencje od otyłości do wielu bardzo poważnych powikłań cukrzycowych.

Niezbędna pomoc – suplementacja

W obecnych czasach istnieje powszechny problem stopniowego wyjaławiania pól, co skutkuje niższą zawartością minerałów i witamin w uprawianych warzywach, czy owocach. Z tego względu nie sposób jest zapewnić sobie odpowiedniej ilości składników potrzebnych do zachowania zdrowia. Mikroelementy są szczególnie ważne przy cukrzycy. Nieodpowiednia dieta i brak ruchu wywoła cukrzycę u osoby, która ma niski poziom cynku i chromu, ale nie wywoła choroby u osoby mającej wysoki poziom tych pierwiastków. Zwróćmy, zatem uwagę na najważniejsze z nich.

Chrom jest chyba najbardziej znanym suplementem w cukrzycy. (Więcej w artykule: Chrom). Niestety jest on tylko jednym z elementów. Zmiany następują powoli i wymagają jednoczesnego uzupełniania całej grupy substancji odżywczych. Przyjmowanie chromu przyniesie największe efekty u osób z wczesną cukrzycą i z największymi niedoborami. W jednym z badań po suplementacji chromu spadł wskaźnik hemoglobiny glikowanej oraz poziom cholesterolu³. Z innych badań wynika, że grupa pacjentów otrzymująca chrom w ciągu 3 tygodni wyraźnie obniżyła poziom hemoglobiny glikowanej, cholesterolu, trójglicerydów a przede wszystkim glukozy na czczo (ze 190 mg/dl do 150 mg/dl)⁴. Skuteczne dawki powinny wynosić 200-400 mg dziennie. Warto zadbać o najwyższą przyswajalność preparatu chromu. Zapewnia to trójwartościowa forma taka jak w naturalnej żywności. Chrom pomaga w utrzymaniu prawidłowego poziomu glukozy we krwi oraz pełni ważną funkcję w metabolizmie węglowodanów i tłuszczów.

U cukrzyków występuje szczególnie niski poziom cynku. Pierwiastek ten obniża poziom glukozy na czczo – niemal o 20 mg/dl, po 2 godzinach od testu prowokacji średnio o 35mg/dl, a poziom hemoglobiny glikowanej o 0,54%⁵. Suplementacja cynku zmniejszania ryzyko zachorowania na nowotwory – w zależności od badania, była to redukcja nawet pięciokrotna^6,7,8. Najlepiej, aby w preparacie cynk był dwuwartościowy, co polepsza jego biodostępność.

Równie często u osób z cukrzycą wstępuje niedobór witaminy B1. Wspomaga ona regulację poziomu cukru w organizmie. Co ważniejsze chroni układ nerwowy oraz krwionośny, dlatego jej niski poziom jest bardzo niebezpieczny. Prowadzi do najgroźniejszych powikłań, takich jak „stopa cukrzycowa” czy zapalenia nerwów^9,10,11. Suplementacja tej witaminy jest nieoceniona w cukrzycy. Także aktywna forma witaminy B3 – niacynamid ma potwierdzony naukowo wpływ na leczenie cukrzycy. Witamina ta spowodowała znacznie łagodniejszy przebieg choroby oraz poprawiła gospodarkę insuliną^12,13. Cukrzycy przyjmujący leki z substancją czynną metforminą, powinny badać poziom witaminy B12 we krwi. Przy niskim poziomie tej witaminy, powinni przyjmować preparat z witaminą B12 kwasem foliowym, biotyną oraz witaminą B6.

Nie zastąpimy niczym suplementacji koenzymem Q10. Podczas cukrzycy zaburzone jest metabolizm komórkowy, który może przywrócić właśnie ta substancja. W cukrzycy poziom koenzymu Q10 bardzo mocno spada, co ma podwójne konsekwencje – zarówno utrudnia przyswajanie składników odżywczych przez komórki oraz zwiększa ryzyko komplikacji i wystąpienia innych schorzeń cywilizacyjnych. W badaniach klinicznych koenzym Q10 zmniejszył nadciśnienie oraz poziom hemoglobiny glikowanej, jednocześnie aż trzykrotnie zwiększając stężenie we krwi, niwelując tym samym niedobory¹⁴. Uzupełnienie go powinno być nieodłącznym elementem terapii.

Także słynna już witamina D3 ma swoje zastosowanie w leczeniu cukrzycy. Kilkukrotnie testowano ją u chorych. Jednak dopiero suplementacja wyższymi dawkami przyniosła rezultaty¹⁵. Powinno się stosować 1-2 tysiące IU dziennie zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym.

Należy zaznaczyć, że aby uzyskać odpowiedni efekt terapeutyczny, należy użyć kilku różnych środków, a suplementacja jednej substancji nie jest wystarczająco skuteczna w przywróceniu prawidłowej gospodarki cukrem. Dlatego zalecany jest preparat, który łączy wszystkie niezbędne substancje. Diabetes BilDi®MAX został opracowany przez firmę MSE dr Enzmann, która jest wiodącym producentem suplementów diety w Niemczech i tworzy najwyższej jakości preparaty. Precyzyjnie dobrane składniki wpływają na regulowanie gospodarki glukozy we krwi. W skład wchodzą: tauryna, koenzym Q10, niacynamid (witamina B3), cynk, l- glicyna, kwas glutaminowy, l- cysteina, witamina B1, kwas pantotenowy (witamina B5), chrom i witamina D. Składniki preparatu wykazują wysoki stopień czystości i dzięki temu doskonałą przyswajalność i bezpieczeństwo stosowania.

Prezentacja

Reklama

Diabetes BilDi ® Sprawdź

Chrom trójwartościowy MSE Sprawdź

Cynk dwuwartościowy MSE Sprawdź

QuinoMit® Q10 Fluid – Ubichinol MSE Sprawdź

Witamina D3 MSE Sprawdź

Witamina B12 MSE 250µg Sprawdź